Հիշում եմ, դպրոցական տարիներին, «Սամվել»-ն այդպես էլ չկարդալով, կարողացա երկու բառով համոզել գրականության, լուսահոգի մեր ուսուցչուհուն, որ, այնուամենայնիվ, կարդացել եմ:
Քանի դեռ չենք ձևակերպել, թե ինչ ասել է հաջողել, մենք հաջողության չենք հասնելու։ Քանի դեռ ազգովի ինքներս մեզ համար չենք պարզել, թե որ հանգրվանին հասնելու դեպքում կարող ենք մեզ հաջողած համարել, հաջողության մասին խոսելն անիմաստ է։
Օրենքով գողերի ֆենոմենի մասին ես չէ, որ պիտի խոսեմ։
Ո՛չ էլ գովազդում եմ։
Պարզապես ՌՈՒԴՈԼՖ ՕԳԱՆՈՎԸ, իսկապես, արժանահիշատակ անհատականություն էր։
Այս հոդվածը գրել էի նրա 70-ամյակին։
Այսօր լրանում է Ռուդիկի 77-ամյակը։ Հենց նրա շնորհիվ էր, որ 90-ականների սկզբին Մոսկվա բռնագաղթած ղարաբաղցիների կապիտալը չկորավ։
Եթե Հայաստանում լիներ առողջ, հեռանկարային ինստիտոցիոնալ ընդդիմություն, այն այսօր պարտավոր էր պաշտոնապես պատասխանել ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցչին՝ երեկվա հայտարարության առիթով։
Երևի շատերը չգիտեն, որ Երկրորդ աշխարհամարտի տարիներին Սովետմիությունը ոչ միայն Գերմանիայի դեմ է կռվել, այլ մինչ այդ՝ նաև Ֆինլանդիայի: Որպեսզի շատ երկար չգրեմ՝ Սովետը ցանկանում էր Ֆինլանդիայից երաշխիքներ ստանալ, որ իր վրա հնարավոր հարձակման դեպքում Ֆինլանդիայի տարածքը երրորդ երկրի կողմից չի օգտագործվի իր դեմ: Նույնիսկ տարածքների փոխանակում էր առաջարկում:
ԱԺ կոչվող բալագանը «քննարկում» է օրենքի նախագիծ, որով օրինականցվում է կաշառքով բանակից խուսափելը։ «Քննարկմանը» ակտիվորեն մասնակցում և իրենց մտահոգություններն են արտահայտում կառուցողական ընդդիմության մտահոգված պատգամավորները։
Ափսոս, որ բոլշևիկները աղավաղեցին սոցիալիզմը, վարկաբեկեցին մարդկության ամենահումանիստական գաղափարն ու երազանքը: Բայց ոչինչ, սկանդինավյան երկրները արդեն տևական ժամանակ է, որ ունեն այն հասարակարգը, որը երազել էին երկու հարյուր տարի առաջ սոցիալիստ-ուտոպիստները:
Այս օրերին Թուրքիայում «Վերադարձը Արևմտյան Ադրբեջան՝ որպես մարդու իրավունքների գերակայության կարևոր պայման» թեմայով բավականին ներկայացուցչական միջազգային կոնֆերանս է ընթանում, որի շրջանակներում ՀՀ տարածքային ամբողջականության դեմ բազմաթիվ ելույթներ են հնչել...